Η απόφαση

‘’...Bλέποντες τόν εαυτόν μας, τό στράτευμα καί τούς πολίτας, εν γένει μικρούς καί μεγάλους παρ ελπίδα εστερημένους από όλα τά κατεπείγοντα αναγκαία τής ζωής πρό 40 ημέρας καί ότι επληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιώται τής πατρίδος εις στενήν πολιορκίαν ταύτην καί ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.. Θεωρούντες εκ τού άλλου ότι μάς εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας τόσον από τήν θάλασσαν καθώς καί από τήν ξηράν, ώστε νά δυνηθώμεν νά βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί τού εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: H έξοδος μας νά γίνη βράδυ εις τάς δύο ώρας τής νυκτός 10 Aπριλίου, ημέρα Σάββατον καί ξημερώνοντας τών Bαϊων, κατά τό εξής σχέδιον, ή ελθη ή δέν έλθη βοήθεια...

Eν Mισολογγίω 10 Aπριλίου 1826.‘’

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

ΟΙ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΕΣ & ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ & ΠΙΟ ΡΩΜΑΛΕΑ ΡΑΤΣΑ ΑΠ' ΟΣΕΣ ΕΧΩ ΔΕΙ.




«Νόμιζα πάντοτε ότι οι Ιταλοί ζωγράφοι, όταν παριστάνουν τα γεγονότα της ρωμαϊκής ιστορίας, υπερβάλλουν στο χρώμα και το σχήμα των Ρωμαίων στρατιωτών. Τα αγριωπά εκείνα πρόσωπα, τα αθλητικά εκείνα μέλη, τα μαυρισμένα εκείνα σώματα, μου φαίνονταν αφύσικα. Αλλά, αφότου είδα τους Ρουμελιώτες και τους Σουλιώτες, πιστεύω ότι στις εικόνες αυτές δεν υπάρχει τίποτε το μη φυσικό.

Οι Ρουμελιώτες και οι Σουλιώτες είναι η ωραιότερη και πιο ρωμαλέα ράτσα απ' όσες έχω δει. Τα σώματά τους, πάντοτε εκτεθειμένα στον ήλιο, έχουν πράγματι το χρώμα του μπρούτζου. Το στήθος τους είναι πλατύ σαν θώρακας. Η φύση, δε, τους έχει προικίσει με πλούσια μαλλιά, τα οποία είναι λυτά και πυκνά. Θα ήταν ωραιότερη η κόμμωσή τους, αν δεν συνήθιζαν να ξυρίζουν τα μαλλιά στους κροτάφους. Οι Έλληνες εκτιμούσαν πάντοτε τα πυκνά μαλλιά. Οι περισσότεροι απ' αυτούς γεννιούνται και πεθαίνουν στρατιώτες».

Ιταλός φιλέλληνας Ιωσήφ Πέκκιο το 1825
στις

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

ΣΤΕΙΛΕ ΜΕ ΝΑ ΒΑΡΕΣΩ ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ Σ΄ΑΚΟΥΣΩ, Τ’ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΑΡΕΣΩ ΔΕ Σ΄ΑΚΟΥΩ





Μια συντροφιά από χωριάτες, στην Τριπολιτσά Μάρτης του 1823 μας διηγηθήκανε              ‘’με θαμασμό’’ αυτή την ιστορία:

Έιχε αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος, ένα μπουλούκι κυβερνητικό τραβούσε κατά την Τριπολιτσά.  Ο Κολοκοτρώνης διάταξε τον Νικηταρά να πάη να τους χτυπήση.

-       -   Στείλε με να βαρέσω Τούρκους,  όπου θέλεις είμαι έτοιμος να σ΄ακουσω τ΄αδέρφια μας όμως να βαρέσω δε σ΄ακούω!

Δεν περάσανε πολλές ώρες κι ο Νικητάς κίνησε να πάη να βαρέση τ΄αδέρφια του….

Τα λόγια όμως του Νικήτα ο κόσμος τ’ αναφέρνει μ΄ενθουσιασμό, μ’ όλο που δε συμφωνάνε με τα έργα κ’ ίσως είναι ο προορισμός του να ζήσουνε με τα λόγια αυτά περισσότερο από τα έργα….

George Waddington, A  visit to Greece in 1823 and 1824, London 1825  p. 145  
στις
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

‘’ Οι δε Μεσολογγίται εις όλον το διάστημα της πολιορκίας έδωκαν άπειρα δείγματα της καρτερίας και γενναιοψυχίας των , διότι ήταν εκ των πρώτων, όπου να ριψοκινδυνεύουν , οι πρώτοι εις τας μάχας και όπου ηρίστευον ελάμβαναν μόνοι σχεδόν και πάντοντε μέρος εις τας εξόδους , αφήνοντες κατά ταύτας τους πλειότερους νεκρούς και επέστρεφαν με τους περισσότερους τραυματίας. Εφύλαττον δε πάντοτε τας πλέον επικινδύνους θέσεις και ως πυροβολισταί εις τα κανονοστάσια και με τα τουφέκια εστέκοντο εις τας επάλξεις ’’ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ

'' Ζαρκαδοπαφίλια έλεγε τους Βαλτινούς γιατί φορούσανε πολλά και πλούσια αργυροχρυσωμένα στολίδια (χα’ι’μαλία , τσαπράζια , γατζούδια και τοκάδες) στα στήθια , στα ποδάρια , στο σελάχι κι’ απάνου στ’ άρματα μοιάζοντας με τα ζαρκάδια που τα ημέρωναν οι παλιοί Αρματωλοί και τα σέρνανε μαρτίνια στολισμένα με πολλά παφίλια '' - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ’Ι’ΣΚΑΚΗΣ

«Μεγάθυμοι» και «Μενεχάρμαι» - ΌΜΗΡΟΣ