‘‘ Οι πρώτοι αξιωματικοί εγίνοντο δια την
ανδρίαν των ή δια την φρόνησίν των, ο μισθός των όταν ήσαν αρματωλοί, το
μοίρασμα των καφύρων όταν ήσαν κλέπται, εδίδοντο και βραβεία εις τους
αριστεύντας. Όταν έσφαλλον ήτον το
κόψιμον των μαλιών, το ξαρμάτωμα. Σέβας προς τας γυναίκας. Έδιωχναν όποιος
ήθελα να βιάσει καμμία γυναίκα, παιχνίδια, ταμπουράδες, πηδήματα, χορούς,
τραγούδια ηρωικά, ταις αμάδες. Τα τραγούδια τα έκαμναν οι χωριάτες , οι στραβοί
με ταις λύραις, τα τραγούδια ήσαν εφημερίδες στρατιωτικαίς.
Τ’ αρματά τους ήταν
πιστόλαις, χαρπί(μεδουλάρι), σπαθιά ζωστά, ζάβες σ’ τα ποδάρια, τον χειμώνα
έβαζαν θώρακας(τζαπράσια), κουμπιά μεγάλα εις τα γελεκια.
Τα
Καπετανάτα διεδίδονταν εις τους υιούς, εις τον αξιώτερο και όχι εις τον
πρωτότοκο. Η σημαία μου ήτον ένα Χ καθώς και η Ρώσσικη σημαία. Τα Μοναστήρια
τους εβοηθούσαν, οι γεωργοί και οι ποιμένες έδιναν είδησι εις τους κλέπτας,
ζωοτροφίας και πολεμοφόδια. Όταν εις τον πόλεμον ελαβώνετο κανένας βαρέως και
δεν ημπορούσαν να τον πάρουν, τον εφιλούσαν και έπειτα το έκοφταν το κεφάλι Απο 36 πρωτοξαδέλφια, μόνο 8 εγλύτωσαν, οι
άλλοι εχάθηκαν όλοι, δεν είναι διάσυλο, όπους δεν είναι θαμένος Κολοκοτρώνης,
χωριστά τα δευτεροξαδέρφια, θείοι και λοιποί φίλοι χαυμενοι.Το, κλέφτης ήτον
καύχημα έλεγες είμαι κλέφτης, και η ευχή των πατέρων ενός παιδιού ήτον να γίνη
κλέφτης. Το κλέφτης εβγήκε απο την εξουσία. Εις του Πατρός μου τον καιρό ήτον
ιερό πράγμα να πειράξουν Έλληνα. Και όταν οι κλέπται ήρχοντο σε συμπλοκή με
τους Τούρκους, όλοι οι γεωργοί άφιναν το ζευγάρι, και επάγαιναν να βοηθήσουν
τους κλέπταις, εις τας ημέρας επειράζοντο και Ελληνες ομοφρονούντες με τους
Τούρκους. Ότν ήλθε ο Ανδρούτζος πατέρας του Οδυσσέως εγνωρίσθηκα εις την Μάνη,
και τον εσυντρόφευσα έως την Κόρινθο. Εις τον κατατρεγμόμας, δια 15 ημέραις
ούτε εκοιμόμεθα ούτε ετρώγαμε, εσώσαμε τα φουσέκια κάθεμέρα πόλεμο....’’
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ Θ.
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΤΑ ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΕ
ΣΤΟΝ Γ. ΤΕΡΤΣΕΤΗ.)
