ΜΑΙΟΣ 1976, ΕΤΟΣ Α’ ΤΕΥΧΟΣ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΗΘΟΓΡΑΦΙΚΟΥ
ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΨΥΧΑΓΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ‘’ ΑΓΙΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ’’ - ΕΥΗΝΟΧΩΡΙ – ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΣΕΛ. 7 & 8
‘’ Όπως αναφέραμε το έθιμο
των αρματωμένων είναι πολύ παλιό γινόταν σχεδόν όπως τώρα με μικρές αλλαγές. Στα
παλιά χρόνια οι αρματωμένοι κρατούσαν γκράδες και έρριχναν ντουφεκιές στον αέρα
στο τέλος δε της λειτουργίας ανήμερα τ’ Αη Γιαννιού όλοι σε παράταξη έρριχναν
ομοβροντίες στον αέρα και αντιλαλούσαν οι πλαγιές του ζυγού έλεγαν δε ότι έφτιαχναν
ειδικά φυσίγγια για να κάνουν πολύ κρότο.
Όσοι σήμερα(εν έτει 1976) είναι
ηλικιωμένοι θυμούνται τους:
Μήτσο Μπελέκο, Χρύσανθο Δασκαλάκη, Πάνο Ευθυμίου, Χρήστο
Κωσταντακόπουλο, Νώντα Νασόπουλο, Κώστα Νασόπουλο, Σπύρο Μπεμπέλη, Πάνο Μπεμπέλη
και στην δεκαετία του 1930 –
1940 προστέθηκαν και άλλοι κάπως πιο νεώτεροι τότε,
Γιάννος Νασόπουλος, Κώστας Μπελέκος, Νάσος Ευθυμίου, Ανδρέας
Μπεμπέλης και άλλοι.
Ένας που ξεχώριζε όπως λένε
όσοι θυμούνται ήταν και ο Γιάννης Βας.
Κωνσταντακόπουλος που πέθανε νεώτατος, ήταν ο καλύτερος χορευτής και γλεντζές.
Μετά τον πόλεμο(1940) συνέχισαν πολλοί παλιοί αρματωμένοι και άλλοι καινούργοι,
ένας δε ιδιόρυθμος τύπος ήταν και ο Μήτσος
Αναγνόπουλος(Χαλκιάς) που έκανε ξεχωριστές φιγούρες.
Αξέχαστος επίσης έμεινε και
ο Γιάννης Ευθυμίου ήταν από τους πιο
λεβέντες αρματωμένους που σκοτώθηκε σε ατύχημα. Για τον αδόκητο θάνατο του Γιάννη
Ευθυμίου δεν πήγαν αρματωμένοι την επόμενη όπως και την μεθ΄ επόμενη η παρέα; διαλύθηκε.
Το 1959 ο αείμνηστος Ανδρέας Μπεμπέλης παλιός αρματωμένος έκανε
(νέα) παρέα με νέους και το πανηγύρι ξαναξεκινά...''
