‘’Οι άσπονδοι εχθροί της Ελλάδος δεν ημέλησαν βέβαια κατά την Ευρώπη να μεταχειρισθούν την πτώσιν του Μεσολογγίου δια να καταισχύνουν τους Έλληνας, και να παραλύσουν τας καλάς διαθέσεις των φιλελληνικών επιτροπών των δυο ημισφαιρίων.
- Ναι το Μεσολόγγιον έπεσεν ! …..
Η πτώσις του όμως θέλει να μεταδώσει τα ονόματα των υπερασπιστών του και εις τους πορωτάτω μεταγενεστέρους.
Μεσολόγγιον όπου οι νικημένοι εφάνησαν των νικητών μεγαλήτεροι , ποτέ θνητός δεν προσφέρει το όνομα σου χωρίς να κυριεύεται από αισθήματα βαθύτάτου σέβας.
Σέβας προς την πόλιν του Μεσολογγίου , εν η απεταμιεύθη η κόνις τόσων Ηρώων.
Είθε αι σκιαί των να υπενθυμίζουν πάντοντε εις του Έλληνας και τα δυστυχήματα του πολέμου και την ανάγκη της ομονοίας…..
Πώς γίνεται να ευρίσκωνται άνθρωποι τοσουτον κακεντρεχείς , ώστε να ζητήσουν ν’ ανατρέψουν την καταστροφή του Μεσολογγίου εις ατιμίαν και καταισχύνην των Ελλήνων; του Μεσολογγίου , το οποίον δεκαέξ μηνών πολιορκία , πόλεμοι , νίκαι και συμφοραί , δεν ίσχυσαν ν’ απανδήσουν; Του Μεσολογγίου , εις την πολιορκίαν του οποίου κατά ξηράν και θάλασσάν , όλα ενεργήθησαν , όσα τρομερώτερα επενόησεν η πολεμική τέχνη και προς προσβολήν και προς αντίκρουσιν , εκείθεν αι έφοδοι , εντεύθεν αι έξοδοι διαδέχονται ακαταπαύστως η δε πείνα και τα φρικτά αυτής επακόλουθα δεν άργησαν να καταθλίψουν το πολυπαθές Μεσολόγγιον
Ο λαός εκ τούτων δεν απηυδίζει , αλλά πυρφλέγεται από τα δυστυχήματα του, και η απελπισία του αυξάνει τας δυνάμεις του , εν τοσούτω ψυχομαχεί το βρέφος εις τα ξηραμένα στήθη της λειποθυμούσης μητρός , σύρεται ο γηραλαίος προς τον τάφον του πατρός του, και κακοτυχίζεται διότι δεν ηνοίχθη προτήτερα εις αυτόν, και βλέπει τις αποθνήσκοντας από την αργίαν και την ενδειαν τους ρωμαλαίους εκέινους στρατιώτας , των οποίων η ανδρεία και ευρωτία δεν ελαττωθη άλλοτε ποτέ.
Η μνήμη της δόξης των υπερασπιστών του Μεσολογγίου θέλει διαρκέσει όσον και η Ελλάς αυτή.
Ο ΓΑΛΛΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝ JOURDAIN ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΕΚ ΣΥΡΟΥ ΤΗΝ 19ην ΙΟΥΝΙΟΥ 1826 ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ.
