Η απόφαση

‘’...Bλέποντες τόν εαυτόν μας, τό στράτευμα καί τούς πολίτας, εν γένει μικρούς καί μεγάλους παρ ελπίδα εστερημένους από όλα τά κατεπείγοντα αναγκαία τής ζωής πρό 40 ημέρας καί ότι επληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιώται τής πατρίδος εις στενήν πολιορκίαν ταύτην καί ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.. Θεωρούντες εκ τού άλλου ότι μάς εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας τόσον από τήν θάλασσαν καθώς καί από τήν ξηράν, ώστε νά δυνηθώμεν νά βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί τού εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: H έξοδος μας νά γίνη βράδυ εις τάς δύο ώρας τής νυκτός 10 Aπριλίου, ημέρα Σάββατον καί ξημερώνοντας τών Bαϊων, κατά τό εξής σχέδιον, ή ελθη ή δέν έλθη βοήθεια...

Eν Mισολογγίω 10 Aπριλίου 1826.‘’

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ! ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ.


ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ! ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ.

 
  
‘’ Και με άλλην μου σας έγραφα την υγεία μας πάντων , επιθυμων να ακολουθη και εις τον εαυτόν σας. Σας ειδοποιώ τας λαμπράς νίκας όπου έγιναν εις του εχθρούς με την βοήθεια του Θεού και την ευχήν της πατρίδος , όπου εβγάλαμε το δανεικόν του Μεσολογγίου , μάλιστα περισσότερον από το Μεσολόγγι. Τους το έκαμε ο Θεός ωσαν των Φραντζέζων .
Τον Κεχαγιάμπεη , Μουστάμπεη και όλους τους αξιωματικούς του Κιουταχή και της Αρβανιτιάς , σας κάμω όρκον εις τον Θεόν , όπου ήτον έως 2 ½ χιλιάδες και δεν εγλύτωσαν ούτε 150.  Δεν εσκοτώθηκαν ούτε πενήντα με το τουφέκι, αλλά με το σπαθί και το γιαταγάνι τους εμακελεύσαμε , με την βοήθεια του Θεού.

Τι επήραν οι Έλληνες , εκείνοι το ηξεύρουν. Επιάσαμε 200 ζωντανούς και τους έσφαξαν και αυτούς οι Έλληνες, δια τον θυμόν που είχαν εξαιτίας του Μεσολογγίου. Και αγροικώντας οι Τούρκοι ότι είναι ασκέρι του Μεσολογγίου  εφώναζαν , “Που δεν ήμουνα στο Μεσολόγγι ! που δεν ήμουνα στο Μεσολόγγι    

Τέλος πάντων, εστείλαμε εις την Διοίκησιν το κεφάλι του Μουστάμπεη του Κεχαγιάμπεη και 170 ζευγάρια αυτιά και τους 50 ζωντανούς , όπου μόλις τους εγλύτωσαν οι Στρατηγοί από τα χέρια των Ελλήνων…. ‘’

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Δ. ΜΑΚΡΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΝ ΠΑΠΑ ΛΟΥΚΑ ΒΕΛΕΝΤΖΑΝ ΓΡΑΦΕΙΣΑ ΤΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1826 ( ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΟΣΤΡΙΑ)



στις

‘’ Οι δε Μεσολογγίται εις όλον το διάστημα της πολιορκίας έδωκαν άπειρα δείγματα της καρτερίας και γενναιοψυχίας των , διότι ήταν εκ των πρώτων, όπου να ριψοκινδυνεύουν , οι πρώτοι εις τας μάχας και όπου ηρίστευον ελάμβαναν μόνοι σχεδόν και πάντοντε μέρος εις τας εξόδους , αφήνοντες κατά ταύτας τους πλειότερους νεκρούς και επέστρεφαν με τους περισσότερους τραυματίας. Εφύλαττον δε πάντοτε τας πλέον επικινδύνους θέσεις και ως πυροβολισταί εις τα κανονοστάσια και με τα τουφέκια εστέκοντο εις τας επάλξεις ’’ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ

'' Ζαρκαδοπαφίλια έλεγε τους Βαλτινούς γιατί φορούσανε πολλά και πλούσια αργυροχρυσωμένα στολίδια (χα’ι’μαλία , τσαπράζια , γατζούδια και τοκάδες) στα στήθια , στα ποδάρια , στο σελάχι κι’ απάνου στ’ άρματα μοιάζοντας με τα ζαρκάδια που τα ημέρωναν οι παλιοί Αρματωλοί και τα σέρνανε μαρτίνια στολισμένα με πολλά παφίλια '' - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ’Ι’ΣΚΑΚΗΣ

«Μεγάθυμοι» και «Μενεχάρμαι» - ΌΜΗΡΟΣ