Η απόφαση

‘’...Bλέποντες τόν εαυτόν μας, τό στράτευμα καί τούς πολίτας, εν γένει μικρούς καί μεγάλους παρ ελπίδα εστερημένους από όλα τά κατεπείγοντα αναγκαία τής ζωής πρό 40 ημέρας καί ότι επληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιώται τής πατρίδος εις στενήν πολιορκίαν ταύτην καί ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.. Θεωρούντες εκ τού άλλου ότι μάς εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας τόσον από τήν θάλασσαν καθώς καί από τήν ξηράν, ώστε νά δυνηθώμεν νά βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί τού εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: H έξοδος μας νά γίνη βράδυ εις τάς δύο ώρας τής νυκτός 10 Aπριλίου, ημέρα Σάββατον καί ξημερώνοντας τών Bαϊων, κατά τό εξής σχέδιον, ή ελθη ή δέν έλθη βοήθεια...

Eν Mισολογγίω 10 Aπριλίου 1826.‘’

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

..ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΠΕΡΙΕΜΕΝΟΝ ΕΞΩ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΑΝΥΠΟΜΟΝΩΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΙΔΩΣΙΝ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΥΠΕΡΦΥΗ ΟΝΤΑ…, ΔΙΑ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΟΥΤΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΙ ΛΕΞΕΙΣ, ΟΥΤΕ Η ΦΥΣΙΣ ΧΡΩΜΑΤΑ..






ΕΚ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΤΗ 16η ΜΑΙΟΥ 1826
Με πέντε κρότους κανονιών εδέχθημεν σήμερον εις την πόλη μας τους καρτερόψυχους ήρωες της αθανάτου φρουράς του Μεσολογγίου, οι οποίοι, αφ΄ ου εις διάστημα ενός ολόκληρου έτους αντεπολέμησαν με ανέκφραστον τόλμην τα Βορρά και Νότου και των εσχάτων της Ασίας και φονεύσαντες υπέρ τας τριάκοντα χιλιάδας, αφ’ ου υπέφεραν με ανήκουστον καρτερία τόσα δεινά, πείναν, δίψαν, γύμνωνσιν, αγρύπνίαν, πληγάς, ασθενείας, και αδειάλειπτον πόλεμον, διέρρηξαν γενναίως όλα τα συγκροτούντα φραγμόν αδιάβατον βαρβαρικά στρατόπεδα, και διεσώθηκαν αβλαβείς.
Όλοι οι κάτοικοι περιέμενον έξω των τειχών ανυπομόνως, δια να ιδώσιν εκείνα τα υπερφυή όντα, τα οποία όχι μόνον επιχέουσι λαμπρότητα και δόξαν αθάνατον εις την Ελλάδα, αλλ΄ εξαιρούσι θαυμασίως και την φύση της ανθρωπότητος. Το κατεσκληκός  και υπαγριαινόμενον πρόσωπον, η αυχμηρότης της κόμης, τα φουσκωμένα και υπέρυθρα όμματα, και τα κατάμαυρα καθ διαρρέοντα αίματατοβαφή ενδύματα των ήσαν προφανέστατα δείγματα των ηρωικών αγώνων, και των αφόρητων κακοπαθειών , όσα εις την μακρά πολιορκίαν υπέφερον. Τους ενηγκαλίσθημεν με δάκρυα γλυκυθυμίας, και εντρυφώμεν ήδη δακρυρροούντες εις την πίκρα και τρυφεράν διήγησιν των εξαισίων ανδραγαθιών, και της τραγικωτάτης, αλλά λαμπροτάτης εξόδου των.
Ζητείς φίλε μου, λεπτομερή περιγραφήν των εν ταις εσχάταις ημέραις συμβάντων εις εκείνη την εστίαν των ηρώων, το πολυπαθές Μεσολόγγιον. Αλλά διά τοιαύτην παράστασιν ούτε η γλώσσα έχει λέξεις, ούτε η φύσις χρώματα. Είναι το πρώτον θέαμα αφ’ όσα είδεν η οικουμένη μέχρΙ της σήμερον, και η ιστορία των απ΄ αρχής του κόσμου εθνων δεν έχει να παραστήση όμοιον τούτου περιβόητον μεγαλούργημα…

ΓΕΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΑΡ. ΦΥΛ. 83, 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1826
στις

‘’ Οι δε Μεσολογγίται εις όλον το διάστημα της πολιορκίας έδωκαν άπειρα δείγματα της καρτερίας και γενναιοψυχίας των , διότι ήταν εκ των πρώτων, όπου να ριψοκινδυνεύουν , οι πρώτοι εις τας μάχας και όπου ηρίστευον ελάμβαναν μόνοι σχεδόν και πάντοντε μέρος εις τας εξόδους , αφήνοντες κατά ταύτας τους πλειότερους νεκρούς και επέστρεφαν με τους περισσότερους τραυματίας. Εφύλαττον δε πάντοτε τας πλέον επικινδύνους θέσεις και ως πυροβολισταί εις τα κανονοστάσια και με τα τουφέκια εστέκοντο εις τας επάλξεις ’’ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ

'' Ζαρκαδοπαφίλια έλεγε τους Βαλτινούς γιατί φορούσανε πολλά και πλούσια αργυροχρυσωμένα στολίδια (χα’ι’μαλία , τσαπράζια , γατζούδια και τοκάδες) στα στήθια , στα ποδάρια , στο σελάχι κι’ απάνου στ’ άρματα μοιάζοντας με τα ζαρκάδια που τα ημέρωναν οι παλιοί Αρματωλοί και τα σέρνανε μαρτίνια στολισμένα με πολλά παφίλια '' - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ’Ι’ΣΚΑΚΗΣ

«Μεγάθυμοι» και «Μενεχάρμαι» - ΌΜΗΡΟΣ