Η απόφαση

‘’...Bλέποντες τόν εαυτόν μας, τό στράτευμα καί τούς πολίτας, εν γένει μικρούς καί μεγάλους παρ ελπίδα εστερημένους από όλα τά κατεπείγοντα αναγκαία τής ζωής πρό 40 ημέρας καί ότι επληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιώται τής πατρίδος εις στενήν πολιορκίαν ταύτην καί ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.. Θεωρούντες εκ τού άλλου ότι μάς εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας τόσον από τήν θάλασσαν καθώς καί από τήν ξηράν, ώστε νά δυνηθώμεν νά βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί τού εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: H έξοδος μας νά γίνη βράδυ εις τάς δύο ώρας τής νυκτός 10 Aπριλίου, ημέρα Σάββατον καί ξημερώνοντας τών Bαϊων, κατά τό εξής σχέδιον, ή ελθη ή δέν έλθη βοήθεια...

Eν Mισολογγίω 10 Aπριλίου 1826.‘’

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ Ο ΑΝΤΙΧΤΥΠΟΣ

ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ Ο ΑΝΤΙΧΤΥΠΟΣ

Ο εθνικός μας ποιητής Σολωμός ζούσε στ’ Ακρωτήρι της Ζάκυνθος με τον πιστό του υπηρέτη Λάμπρο, στο σπίτι του Στράνη. Ο υπηρέτης αργότερα διηγώταν :

- “ ‘Ένα μεσημέρι (1825) ακούμε κανονίες και το αφεντικό εβγήκε έξω από την κάμαρα του και εστάθηκε στο λόφο. Έπειτα ασηκώνοντας τα χέρια στον ουρανό εφώναξε δυνατά , μα πολύ δυνατά :

- ‘’ Βάστα καΪμένο Μισολόγγι , βάστα! , και έκλαιγε σαν μικρό παιδί’’

Ένα άλλο βράδυ μ’ αστροφεγγιά ήτανε καθισμένος στην ρίζα μιας ελιάς και έπειτα από πολλή σιωπή είπε στον υπηρέτη του:

- ‘’Λάμπρο τι να γίνουνται εκεί κάτου τώρα τ’ αδέρφια μας;’’ Κι άρχισε να κλαιη πάλι

Άλλη φορά παράγγειλε να δοθή το φαί του στους χωρίατες λέγοντας :

- ‘’Ετούτη την ώρα , Λάμπρο , πόσοι από τους αδελφούς μας εις το Μισολόγγι πεινάνε….. Δεν θέλω περιστέρια! ’’ .

Κι’ ο ποιητής έφαγε ψωμί κ’ ελιές μονάχα.

ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΥ, ΑΠΑΝΤΑ ΕΚΔ Σ. Χ. ΡΑΦΤΑΝΗ , ΕΝ ΖΑΚΥΝΘΩ 1880 σ. μα’

στις

2 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

‘’ Οι δε Μεσολογγίται εις όλον το διάστημα της πολιορκίας έδωκαν άπειρα δείγματα της καρτερίας και γενναιοψυχίας των , διότι ήταν εκ των πρώτων, όπου να ριψοκινδυνεύουν , οι πρώτοι εις τας μάχας και όπου ηρίστευον ελάμβαναν μόνοι σχεδόν και πάντοντε μέρος εις τας εξόδους , αφήνοντες κατά ταύτας τους πλειότερους νεκρούς και επέστρεφαν με τους περισσότερους τραυματίας. Εφύλαττον δε πάντοτε τας πλέον επικινδύνους θέσεις και ως πυροβολισταί εις τα κανονοστάσια και με τα τουφέκια εστέκοντο εις τας επάλξεις ’’ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ

'' Ζαρκαδοπαφίλια έλεγε τους Βαλτινούς γιατί φορούσανε πολλά και πλούσια αργυροχρυσωμένα στολίδια (χα’ι’μαλία , τσαπράζια , γατζούδια και τοκάδες) στα στήθια , στα ποδάρια , στο σελάχι κι’ απάνου στ’ άρματα μοιάζοντας με τα ζαρκάδια που τα ημέρωναν οι παλιοί Αρματωλοί και τα σέρνανε μαρτίνια στολισμένα με πολλά παφίλια '' - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ’Ι’ΣΚΑΚΗΣ

«Μεγάθυμοι» και «Μενεχάρμαι» - ΌΜΗΡΟΣ