Η απόφαση

‘’...Bλέποντες τόν εαυτόν μας, τό στράτευμα καί τούς πολίτας, εν γένει μικρούς καί μεγάλους παρ ελπίδα εστερημένους από όλα τά κατεπείγοντα αναγκαία τής ζωής πρό 40 ημέρας καί ότι επληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιώται τής πατρίδος εις στενήν πολιορκίαν ταύτην καί ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.. Θεωρούντες εκ τού άλλου ότι μάς εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας τόσον από τήν θάλασσαν καθώς καί από τήν ξηράν, ώστε νά δυνηθώμεν νά βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί τού εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: H έξοδος μας νά γίνη βράδυ εις τάς δύο ώρας τής νυκτός 10 Aπριλίου, ημέρα Σάββατον καί ξημερώνοντας τών Bαϊων, κατά τό εξής σχέδιον, ή ελθη ή δέν έλθη βοήθεια...

Eν Mισολογγίω 10 Aπριλίου 1826.‘’

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΤΟΥ 1824


ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΤΟΥ 1824

 
 
...το φτωχό το Μεσολόγγι που το κρατήσαμε με τόσους κόπους μου φάνηκε γελαστό και ντυμένο στα γιορτινά του. Ήταν Πρωτομαγιά. Αυτή την ημέρα οι κάτοικοι βγαίνουν από την πόλη πριν από την ανατολή και στεφανωμένοι με λουλούδια και φυλλωσιές σεργιανίζουν στην εξοχή , κάθονται πλάι σε ρυάκια για το πρόγευμα τους και γυρίζοντας στην πόλη, στολίζουν τις πόρτες των σπιτιών τους με τα πρωιμάδια της γης.
Δυο μέρες δεν ακούς άλλο από χαρές και πανηγύρια. Εύθυμες ομάδες με μουσικά όργανα μπροστά – μπροστά , τριγυρίζουν στους δρόμους και τραγουδούν όπως στα Μπανανάλια. Ένα παιδάκι πλούσια ντυμένο με το κεφάλι στολισμένο με χλόη και λουλούδια περνάει συνόδεια.
Στεφάνια σε όλα τα κεφάλια. Καθένας κρατάει στο χέρι μια μακριά ανθοδέσμη από όπου κρέμεται ένα μεταξωτό μαντήλι. Αυτές οι ομάδες τραγουδούν σερενάττες στο πρόσωπο που θέλουν να τιμήσουν. Τους  εύχονται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ κι εκείνοι μοιράζουν χρήματα ανταμοιβή στους παράφωνους ήχους της μουσικής….

Olivier Voutier – Γάλλος αξιωματικός του Ναυτικού ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1821 , έζησε στο Μεσολόγγι από το Μάιο του 1824 έως τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.    
στις

‘’ Οι δε Μεσολογγίται εις όλον το διάστημα της πολιορκίας έδωκαν άπειρα δείγματα της καρτερίας και γενναιοψυχίας των , διότι ήταν εκ των πρώτων, όπου να ριψοκινδυνεύουν , οι πρώτοι εις τας μάχας και όπου ηρίστευον ελάμβαναν μόνοι σχεδόν και πάντοντε μέρος εις τας εξόδους , αφήνοντες κατά ταύτας τους πλειότερους νεκρούς και επέστρεφαν με τους περισσότερους τραυματίας. Εφύλαττον δε πάντοτε τας πλέον επικινδύνους θέσεις και ως πυροβολισταί εις τα κανονοστάσια και με τα τουφέκια εστέκοντο εις τας επάλξεις ’’ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ

'' Ζαρκαδοπαφίλια έλεγε τους Βαλτινούς γιατί φορούσανε πολλά και πλούσια αργυροχρυσωμένα στολίδια (χα’ι’μαλία , τσαπράζια , γατζούδια και τοκάδες) στα στήθια , στα ποδάρια , στο σελάχι κι’ απάνου στ’ άρματα μοιάζοντας με τα ζαρκάδια που τα ημέρωναν οι παλιοί Αρματωλοί και τα σέρνανε μαρτίνια στολισμένα με πολλά παφίλια '' - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ’Ι’ΣΚΑΚΗΣ

«Μεγάθυμοι» και «Μενεχάρμαι» - ΌΜΗΡΟΣ