…ΤΟ ΝΤΑΟΥΛΙ ΚΑΙ Η ΠΙΠΙΖΑ , ΤΑ ΔΥΟ ΟΡΓΑΝΑ ΑΥΤΑ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΝ ΑΡΕΝΩΠΑ , Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ & ΑΓΡΙΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΖΕ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥΣ , ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ, ΜΑΧΕΣ.

…Στην πατρίδα μας , στην ύπαιθρο κυρίως Ελλάδα , ίσαμε το τέλος τουλάχιστο της βασιλείας του Όθωνα η πίπιζα και το νταούλι ήταν τα μοναδικά μουσικά όργανα.

Είναι γνωστό ότι στην Ελληνική επανάσταση ο κάθε αρχηγός  ή καπετάνιος είχε στ’ ασκέρι του δυο τρείς γύφτους , που ύστερα από κάθε μάχη έπαιζαν την πίπιζα και το νταούλι. Τα παληκάρια διασκέδαζαν είτε χόρεβαν. Οι Γύφτοι που μαζί με τους ψυχογιούς ήσαν στο υπηρετικό προσωπικό των καπεταναίων , είναι εξαιρετικής σημασίας για το δημοτικό μας τραγούδι της εποχής, με το πλάσιμο  την διατήρηση , την μουσική του. Τελειώνοντας η επανάσταση οι Γύφτοι έφυγαν απ’ τους καπεταναίους αλλά γυρίζοντας στην Ελλάδα από χωριό σε χωριό συνέχισαν το έργο τους πλάθοντας καινούργια τραγούδια είτε διατηρώντας τα παλιά.

Μονολότι οι Γύφτοι στην Ελλάδα ήξεραν βιολί και κλαρίνο ωστόσο η προτίμηση τους ήταν αποκλειστικά στην πίπιζα και το νταούλι. Αυτή η προτίμηση δεν γινόταν από πείσμα, αλλά από ανάγκη κοινωνική. Στα χωριά ο λαός προτιμούσε το νταούλι και την πίπιζα ,απλούστατα  γιατί τα δυο αυτά όργανα νομίζονταν αρενωπά , η μουσική τους ήταν πρωτόγονη, άγρια  μιλούσε  στις ψυχές των σκλάβων και τους θύμιζε ξεσηκωμούς , φουρτούνες, μάχες , ενώ το βιολί και το κλαρίνο με την ήμερη και γλυκειά μουσική τους μιλάνε γλώσσα πιο μαλακιά, μιλάνε στην καρδιά αστών, που λίγο πολύ έχουν λύσει τα προβλήματα της ζωής τους, η διασκέδαση γι’ αυτούς είναι πραχτική και κοινωνική ανάγκη.

‘’ΟΙ ΓΥΦΤΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ‘’ Σελ. 86  , ΤΑΚΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ