ΟΙ ΓΥΦΤΟΙ Η ΖΥΓΙΑ & ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ
ΤΑΒΛΑΣ
Ο Γύφτος σχημάτιζε
συντροφιά , κομπανία είτε απ’ την δικιά του αποκλειστικά την φαμίλια είτε απ’
τις γύφτικες φαμίλιες του δικού του χωρίου ή διπλανών χωριών. Η κομπανία αυτή
ήταν φυσικά φτωχή. Δεν είχε όργανα παρά
βασικά δυο μονάχα, την πίπιζα και το νταούλι. Νταούλι ήταν στην κάθε παρέα που λέγονταν στην γύφτικη γλώσσα ζυγιά ή ένα
ή το πολύ δυό. Πίπιζες δυό οπωσδήποτε είτε περισσότερες. Απ’ τις πίπιζες η μιά
ήταν η πιο βασική. Την έπαιζε ο πιο έμπειρος Γύφτος οργανοπαίχτης που τον
αποκαλούσαν «Μάστορα».
Σ’ εκείνον
αποτείνονταν οι χορευτές και του έλεγαν πιο τραγούδι θέλουν να τους παίξει για
να χορέψουν. Κι’ αυτουνού το κούτελο το ασήμωναν κολώντας του παράδες. Η πίπιζα είναι ο πρόδρομος του κλαρίνου και
των πνευστών γενικά λαικών οργάνων. Η καταγωγή τους είναι από την Ασία . Ήρθε
στην χώρα μας γύρω στα 1200 – 1300 μ. Χ. μαζί με τους τσιγγάνους. Γίνεται από
καλάμι. Το νταούλι είναι πανάρχαιο
μουσικό όργανο που έχει κάποια ανεξήγητη σχέση με τον πρωτογονισμό στην ψυχή
του ανθρώπου.
Το τραγούδι το
παίρνει πρώτα ο κορυφαίος, τραγουδά μια στροφή του, που κατόπι, την ίδια στροφή
, την επαναλαμβάνουν οι άλλοι. Το ίδιο και στο χορό. Το τραγούδι του χορού το
λέει ο κορυφαίος, που συνήθως είναι και ο πιο καλλίφωνος και κατόπι την ίδια
στροφή την επαναλαμβάνουν οι λοιποί. Η φωνητική μουσική των δημοτικών μας
τραγουδιών είναι βαθύτατα επηρεασμένα απ’ την φωνητική μουσική μουσική της
εκκλησίας. Υποδηλώνει και η μουσική μας , το αργό βασανιστικό ξετύλιγμα της
κοινωνικής μας ζωής και το απόσταγμα απ΄ το φορτίο του κοινωνικού βίου.
Άμα ακούς ένα τροπάρι στην εκκλησία κι
ένα τραγούδι δημοτικό νιώθεις αμέσως πόσο το ένα επηρεάζει στο σκοπό του το
άλλο. Άμα ακούς ένα τραγούδι επιτραπέζιο ή του χορού άσχετο από τα λόγια του, ο
αχός του είναι σαν κλάμα.
‘’ΟΙ ΓΥΦΤΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
‘’ , ΤΑΚΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
