Η Αντιβασιλεία
από τα 1833 στους στρατιωτικούς και πολιτικούς ‘’αξιωματούχους’’ (υπαλλήλους) ώρισε
επίσημη στολή. Από τους παλιούς Αγωνιστές διοριστήκανε οχτώ νομοεπιθεωρητές, με
λιγοστα καθήκοντα, όμως με στολή ‘’φρουραρχικών
επιτελών’’ όλο χρυσά κορδόνια, και λάβανε διαταγή γλήγορα να ντυθούν την καινούργια τους φορεσιά
και να παρουσιαστούν στον Υπουργό.
Πάνε
στον Υπουργό οι έξι νομοεπιθεωριτές λαμπροφορεμένοι, μα οι δύο απ΄αυτούς, ο
Καν. Δεληγιάννης κι’ Νικηταράς με την απλή τους φουστανέλλα. Νέα διαταγή του
Λεζουιρου Υπουργού και νέα προθεσμία να γίνουν οι στολές ειδεμή θα πληρώνουνε
δρ. 50 την ημέρ ποινή.
‘’
– Έτσι αναγκαστήκαμε ( διηγώταν ο Δεληγιάννης ) και παίζαμε την αρκούδα ( το γνωστό μασκάρεμα της αποκριάς)
Και
των υπαλλήλων των διοικητικών οι στολές ήτανε βαρείες και χρυσοστόλιστες,(πείο
πολύ των Νομαρχών). Ένας μάλιστα Βαυαρός υπάλληλος του υποργείου ανάλαβε να της
παραγγείλη στην Γερμανία 2 χιλ. δρ την καθεμιά Όμως ο νομάρχης Εύβοιας Γεώργιος Αινιάν πέτυχε
την φτηνότερη τιμή στο Παρίσι δρ. 1200
και καλύτερη στολή, μα να και φτάνει κ ‘η
άλλη ή μπαβαρέζικη, και τι να κάμει, τη δέχτηκε κι’ αυτή ο Νομάρχης, Ρουμελιώτης
και φουστανελλάς.
Σε
δύο χρόνια ατόνησε της στολής η διαταγή και τότε κάθεται ο Αινιάνας και κόβει
της στολές και φτειάνει ένα μακρύ ντουλάμα με τα χρυσά σειρήτια του Νομάρχη απάνω.
Κι’ άμα γίνηκε Συμβούλος της Επικρατείας δε θέλησε να κάμη άλλη στολή, μα φορούσε
το ντουλαμά με τα σειρήτια.
Δ. Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
