Η απόφαση

‘’...Bλέποντες τόν εαυτόν μας, τό στράτευμα καί τούς πολίτας, εν γένει μικρούς καί μεγάλους παρ ελπίδα εστερημένους από όλα τά κατεπείγοντα αναγκαία τής ζωής πρό 40 ημέρας καί ότι επληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιώται τής πατρίδος εις στενήν πολιορκίαν ταύτην καί ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.. Θεωρούντες εκ τού άλλου ότι μάς εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας τόσον από τήν θάλασσαν καθώς καί από τήν ξηράν, ώστε νά δυνηθώμεν νά βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί τού εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: H έξοδος μας νά γίνη βράδυ εις τάς δύο ώρας τής νυκτός 10 Aπριλίου, ημέρα Σάββατον καί ξημερώνοντας τών Bαϊων, κατά τό εξής σχέδιον, ή ελθη ή δέν έλθη βοήθεια...

Eν Mισολογγίω 10 Aπριλίου 1826.‘’

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΠΟΝΟΥΣΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ


ΠΟΝΟΥΣΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ

Όταν ο Μάρκος Μπότσαρης ανταμώθηκε πρώτη φορά , αρχές 1822 με τον Κολοκοτρώνη στην Κόρινθο, πρώτα τονέ ρώτησε για του Μωριά όλα τα περιστατικά, και για τα δικά του όμως τίποτε δε μίλησε, και μάλιστα κοκκίνιζε σαν το κορίτσι άμα ο Κολοκοτρώνης του παινούσε την παλληκαριά του.(Ήταν αδερφοποιτοί παλιοί). Ύστερα ο Μάρκος είπε:
-     ‘Αδερφέ, γιατί άφησες (στην Τριπολιτσά) να γίνουν τόσα κακά, που κακοσυσταίνουν  τον αγώνα μας; Αντί να θυσιαστούν τόσες αδύνατες ψυχές , γυναίκες και παιδιά  και γέροι, δεν ήταν καλύτερα να τους στείλετε στην Πάτρα και στα Μοθοκόρωνα, όπου οι κλεισμένοι Τούρκοι θα σώνανε πειό γλήγορα της θροφές τους, κ’ η Ευρώπη δε θα μας έρριχνε τόσες κατηγόριες;
Κι’ ο Κολοκοτρώνης ήτανε φιλάνθρωπος, όμως ούτε αυτός ούτε άλλος κανείς θα μπορούσε να κρατήση το χέρι του χωριάτη, που βγήκε άξαφνα από τη σκλαβιά και διψούσε να παρη το αίμα , όμως και του θυσαυρούς του παλιού του αφέντη και τυράννου.

Τα λόγια του Μάρκου παρμένα από το στόμα αυτήκοου μάρτυρα.
Αλ. Σούτσου : Ιστορία  της Ελλ. Επαναστάσεως (γαλλ.) , 1829 σ. 184
στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

‘’ Οι δε Μεσολογγίται εις όλον το διάστημα της πολιορκίας έδωκαν άπειρα δείγματα της καρτερίας και γενναιοψυχίας των , διότι ήταν εκ των πρώτων, όπου να ριψοκινδυνεύουν , οι πρώτοι εις τας μάχας και όπου ηρίστευον ελάμβαναν μόνοι σχεδόν και πάντοντε μέρος εις τας εξόδους , αφήνοντες κατά ταύτας τους πλειότερους νεκρούς και επέστρεφαν με τους περισσότερους τραυματίας. Εφύλαττον δε πάντοτε τας πλέον επικινδύνους θέσεις και ως πυροβολισταί εις τα κανονοστάσια και με τα τουφέκια εστέκοντο εις τας επάλξεις ’’ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΣ

'' Ζαρκαδοπαφίλια έλεγε τους Βαλτινούς γιατί φορούσανε πολλά και πλούσια αργυροχρυσωμένα στολίδια (χα’ι’μαλία , τσαπράζια , γατζούδια και τοκάδες) στα στήθια , στα ποδάρια , στο σελάχι κι’ απάνου στ’ άρματα μοιάζοντας με τα ζαρκάδια που τα ημέρωναν οι παλιοί Αρματωλοί και τα σέρνανε μαρτίνια στολισμένα με πολλά παφίλια '' - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ’Ι’ΣΚΑΚΗΣ

«Μεγάθυμοι» και «Μενεχάρμαι» - ΌΜΗΡΟΣ