ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ
Το αξίωμα του καπετάνιου,είτε αιρετο είτε
κληρονομικό, διατήρησε αίγλη και λαμπρότητα. Η ανακήρυξη ενός παλληκαριού σε
καπετάνιο ακολουθούσε έαν εορταστικό τυπικό και τελείτο με επισημότητα που
παρέπεμπε στις βυζαντινές δόξες του παρελθόντος τηρουμένων βεβαία των
αναλογιών.
Την ημέρα της ανακύρηξης, συνήθως Κυριακή ή εορτή
οι άνδρες του ένοπλου σώματος συγκεντρώνονταν στο μεγαλύτερο χωρίο του
αρματολικίου(κεφαλοχώρι).
Παρατάσσοταν εν είδει τιμητικού αγήματος με πλήρη
πολεμική εξάρτυση σε περίοπτο σημείο στην πλατεία του χωριού ή μπροστά στην
εκκλησία. Δίπλα στους ενόπλους στέκονταν οι δημογέροντες και οι προεστοί και
πιο πίσω οι χωρικοί. Στο έδαφος, σε
σημείο που να βλέπουν όλοι, άπλωναν την κάπα την οποία θα λάμβανε ο νέος
καπετάνιος. Η κάπα συμβόλιζε την εξουσία που αυτός πλέον αναλάμβανε και ήταν
πάντα περίτεχνα διακοσμημένη και κεντημένη (Σε διάφορα λαογραφικά μουσεία και
αλλού έχουν διασωθεί και εκτίθενται κάπες καπετάνιων πραγματικά αριστουργήματα
τέχνης).
Η διαδικασία ανακύρηξης συνεχιζόταν ως εξής: ο
νέος καπετάνιος καθόταν με σταυρωμένα τα πόδια επάνω στην κάπα. Το
πρωτοπαλλήκαρο και τρείς ακόμα άνδρες έπιαναν γερά την κάπα, ένας σε κάθε
γωνία. Την σήκωναν στον αέρα, μαζί με τον καπετάνιο,τρεις φορές συνεχόμενα. Οι
παρευρισκόμενοι ξεσπούσαν σε σε πανηγυρισμούς φωνάζοντας «άξιος» και οι παπάδες
ευλογούσαν. Οι παρατεταγμένοι άνδρες πυροβολούσαν τμηματικά στον αέρα. Στην
συνέχεια περνούσαν όλοι μπροστά απο τον καπετάνιο, ένας ένας, δίνοντας του την
ίδια πάντα ευχή: « να πάει απο βόλι», να μη πεθάνει απο γεράματα και απο φυσικό
θάνατο. Ακολουθούσε γλέντι με φαγητό ,τραγούδι και χορό.
Αρματολοί
& Κλέφτες – Οι πολεμιστές του σκλαβομένου γένους
