‘’..στην πολιορκία του Μεσολογγίου ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που ζήτησαν τη σωτηρία στην έξοδο. Ο άντρας της σκεπασμένος με πληγές κι’ ανίκανος για να πολεμήση , είχε υποκύψει στην επίμονη παράκληση της κι είχε βγη μαζί της από το κάστρο που δεν μπορούσε πια να υπερασπιστή.
Για να γλυτώση ευκολώτερα από τη λύσσα και την κτηνωδία των Τούρκων ή νεαρή σύζυγος είχε μεταμφιεστεί σε άντρα. Αλλά το στήθος της την πρόδωσε. Εξωργισμένοι απ’ αυτό το στρατήγημα μια ομάδα εχθρών που την αντελήφθη έπεσε ξαφνικά πάνω στο άτυχο ζευγάρι.
Ενθουσιασμένοι που θ’ άρπαζαν μια τέτοια όμορφη λεία , σκότωσαν τον άντρα της μέσα στην αγκαλιά της και την πήραν μαζί τους παρ’ όλες τις φωνές και τους θρήνους της.
‘’Την μετέφεραν στην αρχή στην Σμύρνη, όπου δοκίμασε , αλλά του κάκου, να δραπετεύση . Η άγρυπνη παρακολούθηση των άγριων φυλάκων της δεν της το επέτρεψε. Την επήγαν έπειτα στην Αλεξάνδρεια όπου έμεινε δυο χρόνια περίπου, επλίζοντας πάντοτε ότι κάποτε θα την λυπότανε ο Θεός κι ότι θα της δινότανε μια ευκαιρία για να ξαναβρή την ελευθερία και την θρησκεία των πατέρων της. Μια μέρα κατόρθωσε να προμηθευθή ανδρικά ρούχα και μεταμφιεσμένη, έφυγε από το χαρέμι, ή μάλλον από την φυλακή της.Απεκάλυψε το μυστικό της σε έναν εμποροπλοίαρχο από το Τριέστι, που μη μπορώντας ν’ αντισταθή στα δάκρυα και τη λύπη της , της ορκίστηκε πως θα την έπαιρνε υπό την προστασία του και ότι θα την επήγαινε στην πατρίδα της.
Ο καλός αυτός πλοίαρχος εσεβάστηκε με την ίδια θρησκευτικότητα και τον όρκο του και την τιμή της όμορφης επιβατιδός του που κάθε μέρα ευγολούσε την μνήμη του. Μόλις είχε φτάσει στην Πάτρα , όπου είχαμε την ευτυχία να την συναντήσουμε και να θαυμάσουμε τα όμορφα μάτια της, και να την συγχαρούμε για το θάρρος της και ν’ απλώσουμε πάνω στις πληγές της ψυχής της βάλσαμο της παρηγοριάς και τις επλίδας…’’
Για να γλυτώση ευκολώτερα από τη λύσσα και την κτηνωδία των Τούρκων ή νεαρή σύζυγος είχε μεταμφιεστεί σε άντρα. Αλλά το στήθος της την πρόδωσε. Εξωργισμένοι απ’ αυτό το στρατήγημα μια ομάδα εχθρών που την αντελήφθη έπεσε ξαφνικά πάνω στο άτυχο ζευγάρι.
Ενθουσιασμένοι που θ’ άρπαζαν μια τέτοια όμορφη λεία , σκότωσαν τον άντρα της μέσα στην αγκαλιά της και την πήραν μαζί τους παρ’ όλες τις φωνές και τους θρήνους της.
‘’Την μετέφεραν στην αρχή στην Σμύρνη, όπου δοκίμασε , αλλά του κάκου, να δραπετεύση . Η άγρυπνη παρακολούθηση των άγριων φυλάκων της δεν της το επέτρεψε. Την επήγαν έπειτα στην Αλεξάνδρεια όπου έμεινε δυο χρόνια περίπου, επλίζοντας πάντοτε ότι κάποτε θα την λυπότανε ο Θεός κι ότι θα της δινότανε μια ευκαιρία για να ξαναβρή την ελευθερία και την θρησκεία των πατέρων της. Μια μέρα κατόρθωσε να προμηθευθή ανδρικά ρούχα και μεταμφιεσμένη, έφυγε από το χαρέμι, ή μάλλον από την φυλακή της.Απεκάλυψε το μυστικό της σε έναν εμποροπλοίαρχο από το Τριέστι, που μη μπορώντας ν’ αντισταθή στα δάκρυα και τη λύπη της , της ορκίστηκε πως θα την έπαιρνε υπό την προστασία του και ότι θα την επήγαινε στην πατρίδα της.
Ο καλός αυτός πλοίαρχος εσεβάστηκε με την ίδια θρησκευτικότητα και τον όρκο του και την τιμή της όμορφης επιβατιδός του που κάθε μέρα ευγολούσε την μνήμη του. Μόλις είχε φτάσει στην Πάτρα , όπου είχαμε την ευτυχία να την συναντήσουμε και να θαυμάσουμε τα όμορφα μάτια της, και να την συγχαρούμε για το θάρρος της και ν’ απλώσουμε πάνω στις πληγές της ψυχής της βάλσαμο της παρηγοριάς και τις επλίδας…’’
Περιγραφή από τον Ζ. Μανζάρ ( Γάλλος αξιωματικός των στρατευμάτων του Μαιζών )
